·
Er komt een scherpere afbakening wat
jeugdzorg is. Nog te vaak krijgen kinderen hulp voor zaken die horen bij
normaal opgroeien of blijkt hulp niet effectief. Opgroeien gaat nu eenmaal niet
zonder horten of stoten. Ouders zijn verantwoordelijk voor het gezond opgroeien
van hun kinderen.
·
Wanneer hulp wel nodig is, richten je
op normaliseren. Plak niet onnodig stickers en maak het niet zwaarder dan
nodig. Het is niet de bedoeling dat kinderen die hulp krijgen, dit de rest van
hun leven als last meedragen. Zorg moet van goede kwaliteit en doelmatig zijn,
dus echt effect hebben. Met een gezamenlijke aanpak in de Kempen, gericht of
effectiviteit, hou je zorg WMO en
Jeugdhulp) betaalbaar.
·
Het voorkomen van hulp, preventie,
is erg belangrijk. Bouw het IJslandse model uit. Zo voorkomen we dat we
zwaardere hulp. Problemen bij kinderen/gezinnen proberen moet je zo vroeg
mogelijk signaleren. Sociale wijkteams, huisartsen, scholen en sportclubs
hebben hierin een belangrijke rol.
·
Het Corona-virus heeft het belang
van mentale gezondheid extra onderstreept. Door met scholen en sportverenigingen
al vroeg in te zetten op het weerbaar maken van de jeugd en het bespreekbaar
maken van mentale gezondheid, kunnen veel problemen worden voorkomen.